Kształtowanie więzi

Więź społeczna to termin socjologiczny, który oznacza stosunki społeczne, które łączą jednostki w grupy i zapewniają ich trwanie. Szkoła jest miejscem tworzenia nowych więzi wokół wspólnego celu, jakim jest edukacja młodego pokolenia. Rozpoczęcie szkoły to bardzo ważny etap w życiu nie tylko pierwszoklasisty, ale także jego całej rodziny. O ile edukacja przedszkolna jest możliwością, o tyle nauka w szkole podstawowej jest koniecznością. Obowiązek nauki spoczywa na uczniu do 18. roku życia, co oznacza, że młody człowiek do osiągnięcia pełnoletności wiele godzin spędzi w placówce edukacyjnej.

Szkoła to nie tylko nauka języka obcego, literatury, historii czy matematyki. To także, a może przede wszystkim, możliwość znalezienia swojego miejsca w społeczeństwie, okazja do nawiązania relacji koleżeńskich, nauka trudnej sztuki kompromisu i praktyczna lekcja współżycia społecznego. Przyjaźnie zawiązane w szkolnej ławie trwają niekiedy całe życie, a umiejętności komunikacyjne i relacyjne są nie do przecenienia.

Rola rodziców w kształtowaniu społeczności szkolnej

Wsparcie rodziców potrzebne jest dzieciom na wielu etapach życia, a w szczególny sposób w czasie adaptacji do życiowej zmiany, jaką jest rozpoczęcie edukacji w nowej szkole. Od postawy rodzica zależy w dużej mierze nastawienie dziecka do nowej placówki, nowopoznanych osób, grona pedagogicznego. Jeżeli rodzice cechują się postawą otwartości, zachęty i bezwarunkowego wsparcia dziecka, ich pociecha łatwiej i spokojniej odnajdzie się w nowej roli ucznia. Niepokój związany z wejściem na nowy etap życia, w nowe środowisko jest zrozumiały, jednak gdy rodzice wykazują więcej lęku niż zaufania, dziecko może przejmować te emocje, co utrudni mu nawiązanie zdrowych relacji w nowym otoczeniu.

Aktywny udział rodzica w życiu szkoły może być ciekawym doświadczeniem, mającym pozytywny wpływ także na relację rodzic-dziecko. Ważne jest, by rodzic, którego cechuje postawa zaangażowania, odnalazł dla siebie odpowiednią przestrzeń w szkolnym środowisku. Konieczny jest balans pomiędzy aktywnym udziałem w życiu szkoły, a zaufaniem do dziecka i nauczycieli w tych obszarach, w których udział rodzica jest zbędny.

Sytuacją, która ma bardzo negatywne skutki, jest działanie rodzica w całkowitej opozycji do prezentowanego przez szkołę modelu edukacyjno-wychowawczego. Owszem, rodzic powinien stać na straży bezpieczeństwa, poszanowania godności swojej i swojego dziecka, niekiedy wyrazić swoją konstruktywną krytykę, ale nie może traktować szkoły jako wroga swojego dziecka i swojej rodziny. Rodzice, uczniowie, dyrekcja i nauczyciele powinni "grać do jednej bramki", na pierwszym miejscu stawiając zawsze dobro dziecka.